• Finał Szlachetnej Paczki 2022

          • „Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem” [Dante Alighieri]

            Zbiórka prowadzona w naszej szkole w ramach Szlachetnej Paczki dobiegła końca. W sobotę 10 grudnia przekazaliśmy ją do magazynu znajdującego się przy Zespole Szkół Ekonomicznych w Międzyrzecu Podlaskim. Zawsze jest to dla nas niezwykle wzruszające przeżycie. A kiedy wśród wolontariuszy spotykamy naszych dawnych uczniów tym bardziej porusza to nasze serca. W tym roku nasza szkoła tradycyjnie otrzymała podziękowania za udział w XXII edycji Szlachetnej Paczki oraz kartkę z życzeniami od Lidera i Wolontariuszy z Rejonu Miedzyrzeca Podlaskiego, a także kartkę świąteczną i list z podziękowaniami od Rodziny dla której przygotowaliśmy Szlachetną Paczkę. Dostaliśmy także uroczego skrzata wykonanego własnoręcznie. Łącznie przekazanych zostało 29 paczek. Dziękujemy z całego serca wszystkim darczyńcom, którzy włączyli się w zbiórkę.

            To dzięki Wam już po raz kolejny pokazaliśmy, że mamy dobre serca i potrafimy dzielić się z potrzebującymi. Wierzymy, że w Rodzinie p. Agnieszki której pomogliśmy zagości nadzieja i codzienne życie chociaż na jakiś czas stanie się prostsze. A marzenie o powrocie do zdrowia małej Marcelinki spełni się jak najszybciej. Chcąc symbolicznie podziękować za zaangażowanie w zbiórkę podarowaliśmy w tym roku na ręce dzieci z oddziałów przedszkolnych oraz gospodarzy każdej klasy "Anioły Szlachetności".

            Dziękujemy Pani Dyrektor Dorocie Herda oraz naszym wolontariuszkom Marcie i Ani z klasy ósmej za obecność podczas przekazania Szlachetnej Paczki. Jesteśmy wdzięczni wszystkim za to, że zawsze możemy na Was liczyć. To niezwykle budujące mieć na co dzień wokół siebie tak dobrych ludzi. A teraz z niecierpliwością czekamy na relację od wolontariuszki z przekazania Szlachetnej Paczki Rodzinie P. Agnieszki.

            „Żadna prośba nie jest zbyt śmiała. Żadna potrzeba nie jest zbyt wielka. A nadzieja na cud nigdy nie jest absurdalna.” [Regina Brett]

            Szkolny Klub Wolontariusza wraz z opiekunami p. Martą i p. Dorotą.

            31

          • II GMINNA LIGA PRZEDMIOTÓW PRZYRODNICZYCH

          • Wystartowała II Gminna Liga Przedmiotów Przyrodniczych - Biologia. Biologiczne zmagania odbywały się w Publicznej Szkole Podstawowej im. Janusza Kusocińskiego w Rogoźnicy. Uczniowie klas V -VIII właśnie napisali I etap. Biologię pisało 130 osób! Naszą szkołę reprezentowali: Aleksandra Borysiuk kl.V, Marcelina Mościcka kl.VI, Maciej Nestoruk kl. VI, Adrian Zacharuk kl.VI, Michał Michaluk kl. VII, Wojciech Tymoszuk kl.VII, Kinga Kieczka kl.VIII, Marta Łochina kl.VIII, Anna Oleksiuk kl.VIII.

            Trzymamy mocno kciuki za wyniki!

          • Profilaktyka w oczach dzieci i młodzieży- „Powiedz Stop…”

          • Dnia 01.12.2022r. uczniowie naszej szkoły po raz kolejny wzięli udział w II edycji Przeglądu Teatrów Profilaktycznych w Gminie Międzyrzec Podlaski pod hasłem: Profilaktyka w oczach dzieci i młodzieży- „Powiedz Stop…”, który odbył się w Halasach. Patronat nad wydarzeniem objął Wójt Gminy Międzyrzec Podlaski Krzysztof Adamowicz.

            Amelia, Magda, Marcelka, Szymek, Bartek, Dima i Filip zaprezentowali quiz pod tytułem: „Powiedz Stop- Rasizmowi”. Aktorzy po mistrzowsku pokazali zachowania, których należy się wystrzegać. Przedstawienie ukazywało wzorowe postawy społeczne. Uczniowie bardzo się zaangażowali w proces tworzenia sztuki, dzieląc się pomysłami dotyczącymi dekoracji, czy też didaskaliów. Końcową część uświetnił taniec sportowy naszej Amelki.

            JESTEŚMY DUMNI Z NASZYCH UCZNIÓW!

            3

          • „Czerwona Róża dla Niej”

          • Serdecznie gratulujemy Ani Oleksiuk- uczennicy klasy 8 kolejnego sukcesu. Tym razem Ania zdobyła III miejsce w XV Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Ireny Golec „Czerwona Róża dla Niej”. Cieszymy się bardzo i liczymy na dalsze sukcesy.

            Poniżej wiersz Ani. Warto przeczytać i choć na chwilę przenieść się w świat poezji.

            Mój tato

            nigdy nie traci nadziei,

            że będę w życiu kimś

            wyjątkowym

            i osiągnę wiele.

            Patrzy na mnie z pełnym

            wiary uśmiechem

            nawet wtedy,

            gdy potykam się o własne

            nogi.

            Czasem też uśmiecha się

            pobłażliwie,

            kiedy widzę w nim swojego

            Dedala

            i złoszczę się, że nie pozwala mi

            skorzystać ze skrzydeł

            ukrytych gdzieś głęboko pod

            łóżkiem, kiedy czekam swój pierwszy

            lot.

            Wie, że niedługo sam

            przypnie mi je do ramion,

            gdy tylko trochę dorosnę,

            zmądrzeję

            i będę wiedziała,

            gdzie właściwie chcę

            polecieć.

            Mój tato

            nie prawi mi morałów,

            nie poucza, nie narzeka,

            nie powtarza: „Za moich

            czasów” albo: „Dzieci i ryby głosu nie mają”.

            Z ciekawością obserwuje

            moje codzienne zmagania

            z życiem

            i choć nie usuwa mi kłód

            spod nóg,

            nie podaje gotowych rozwiązań,

            nie zawsze ociera z

            policzków łzy,

            wiem, że nigdy nie odmówi

            pomocy,

            gdy nie będę umiała

            rozwiązać

            jakiegoś ważnego życiowego równania.

             

            Haiku

            ***

            Patrz jesień przyszła

            złoto mieni się w listkach

            szklanka mleka mgła

            ***

            Już sny się budzą

            ileż spokoju daje

            dobra noc po dniu

            Nasturcja (13 lat)